عصرِ پاییزی

شاید یه روز برگردم...شاید هیچوقت...ولی بدونید که دوستتون دارم وممنونم بخاطر همه‌ی مهربونیا وخوبیاتون وهمیشه تو ذهن وقلبم خواهید بود چون روزای خیلی خوبی رو باهاتون تجربه کردم وحالم بااین وبلاگ وهمه‌ی شماها همیشه خوب بود،دلکندن ازتون اصلاً راحت نیست ولی به دلایل شخصی مجبورم اینجارو غیر فعال کنم...دوستتون دارم❤التماس دعا (۹۹/۲/۴)